generalist vs specialist
men heeft me altijd gebrandmerkt als 'generalist' (als antoniem van 'specialist').. allé, men: ik heb dat vooral zelf aangemoedigd.. de stelling dat een generalist een beetje probeert te weten van alles, en een specialist alles van een beetje maakt duidelijk wat ik bedoel.. zo bvb ook met deze blog: ik ben vrij snel - vind ik - op de blogsaland-kar gesprongen, maar ben absoluut niet bezig met het fijnstellen van de lay-out enzo, want dat vind ik wat te technisch worden.. mijn homepage - die in een of andere vorm bestaat sedert 1996 - heb ik pas vorige week naar xhtml omgezet.. handmatig, wel te verstaan, maar toch voor alle zekerheid met mijn gidsen van O'Reilly naast het klavier..
en toch kan ik daar zeer van genieten: ik vind mijn 'gefundeerd generalisme' een soort van 'permanente persoonlijke-pareto-praktijk': in die laatste 20% investeren lijkt me in veel gevallen verloren moeite.. er zullen altijd specialisten zijn die zoveel meer en beter kunnen in alle deelgebieden waarin ik me totnogtoe heb bewogen.. pas op: ik vind specialiseren heel bewonderenswaardig, en besef heel goed dat het broodnodig is om de wereld draaiende te houden.. persoonlijk krijg ik meer voldoening van het grotendeels begrijpen van iets, zonder er echt lezingen over te kunnen geven (want pas op: ik ben wél perfectionist, of denk je misschien dat dat niet combineert met mijn generalisme?!).. en dat dan van zoveel mogelijk zaken..
heb ik voorbeeldjes? natuurlijk dat, wat zou dit betoog zijn zonder een paar duidelijke toelichtingen..
als koorzanger beleef ik veel plezier aan het zingen, ook al zou ik beter noten kunnen lezen als ik wat lessen zou volgen, of beter ademhalen met nog wat meer logopedie.. maar vergroot dat het zangplezier evenredig met de gevraagde investering?
als germanist kan ik veel moeilijke teksten aan, en toch ben ik niet zo’n begenadigd schrijver, interpunctiekundige, copywriter, linguist of fervent boekenlezer..
de digitale piano die ik kocht is een hemels instrument, en ik kan er wel een aantal ‘deuntjes’ uithalen.. maar het is nu toch alweer twee jaar geleden dat ik dat effectief deed..
als weblogger heb ik wel wat verschillende potten op het vuur staan, sommigen gekruid met tellers, wat links of een search-box, hier en daar zelfs wat adsense.. een echte sterren-site zit er echter niet tussen, meer ‘dagelijkse keuken’ dan wat anders, en dan nog: dagelijks?..
ik ben ervan overtuigd dat mijn generalisme mijn bewondering voor specialisten vergroot: ik heb een goed beeld van hoe moeilijk bepaalde dingen zijn die zulke experts aankunnen.. ook is het leuk te merken hoe specialisten met bewondering naar mijn allround-kennis kijken.. en zo is dan iedereen gelukkig..
1 Reaksies:
Het is ontzettend leuk om vanalles te kunnen. Ik heb ook dat probleem. Veel mensen bewonderen wat je kan, maar zelf besef je dat je helemaal niet bewonderenswaardig bent omdat er ook weer miljoenen mensen rondlopen die veel béter kunnen, wat jij kan. Je kan veel, maar je kan niks écht goed. Heel vervelend als iemand helemaal onder de indruk is van iets wat je gemaakt hebt. Soms voel ik me dan een beetje een bedrieger. Ach er zijn massa's dingen die ik volgens de meeste mensen in de buurt goed kan. Ik kan 'goed' gitaar spelen maar weet minstens één persoon in de gemeente die direct zou doorhebben dat wat ik kan de pure basis is, ik kan 'goed' beatboxen aangezien ik de enige ben die zich daarmee bezig houdt in een straal van 30km, op online battles lig ik er dan ook snel uit. Ik kan muziek maken maar kan niet genoeg theorie om er écht iets mee te doen, ik kan zingen maar heb een lelijke stem... Ik maak sites die er goed uitzien maar zit snel vast door gebrek aan échte kennis, ik heb talent om affiches te ontwerpen maar tussen mijn medestudenten ben ik de mindere, ... zo kan ik blijven doorgaan...
Toch is het beter om vanalles een beetje te kunnen, dan van niets iets te kunnen. Het is beter om veel te weten over vanalles, dan veel over één ding...
Post a Comment
<< Home